Η Μάχη της Κρήτης
Με αγωνία περιμέναμε στο νηπιαγωγείο την γιαγιά Βαγγελιώ να μας διηγηθεί τις προσωπικές της εμπειρίες από τον Μάιο του 1941 και την ζωή στην κατοχή… "Μικρό παιδάκι ήμουν κι εγώ, σαν κι εσάς, όταν στο χωράφι που πήγα με την μαμά μου για δουλειά, είδαμε ξαφνικά να γεμίζει ο ουρανός με κάτι παράξενα πράγματα που δεν τα είχαμε ξαναδεί…"
Με αγωνία περιμέναμε στο νηπιαγωγείο την γιαγιά Βαγγελιώ να μας διηγηθεί τις προσωπικές της εμπειρίες από τον Μάιο του 1941 και την ζωή στην κατοχή… "Μικρό παιδάκι ήμουν κι εγώ, σαν κι εσάς, όταν στο χωράφι που πήγα με την μαμά μου για δουλειά, είδαμε ξαφνικά να γεμίζει ο ουρανός με κάτι παράξενα πράγματα που δεν τα είχαμε ξαναδεί"…… Γυρίσαμε στο χωριό τρομαγμένες όπου μάθαμε τα νέα…. Ήταν Γερμανοί αλεξιπτωτιστέs.... Την ακούγαμε με ανοιχτά μάτια και αυτιά… Τα συναισθήματα ανάμεικτα… Και οι αναμνήσεις ατελείωτες! Στο τέλος προσπαθήσαμε να χωρέσουμε στο "μικρό" μας μυαλουδάκι την τελευταία ευχή της: «Εύχομαι παιδιά μου, ποτέ μα ποτέ καμιά γενιά να γνωρίσει τον πόλεμο, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο».
Η Μάχη της Κρήτης
